The Fight to Save the Battled Monarch Butterfly

ΕγώΣτα βάθη του Καλιφορνέζικου χειμώνα, μια χόβολη ελπίδας τρεμοπαίζει για την πεταλούδα μονάρχη, τον χαρισματικό και αγαπημένο επισκέπτη που φαινομενικά βρισκόταν σε ένα χαριτωμένη κάθοδος στη λήθη.

Η ετήσια μαζική μετανάστευση των πορτοκαλί και μαύρων πεταλούδων στις ακτές της Καλιφόρνια, καθώς και μια ξεχωριστή οδύσσεια που κάνουν κάθε χρόνο τα πλάσματα στα βουνά του κεντρικού Μεξικού, είναι από τα μεγαλύτερα θεάματα στον φυσικό κόσμο. Εικόνες πεταλούδων κοσμούν μπλουζάκια, αγγεία και είδη ζαχαροπλαστικής που πωλούνται σε τουριστικά hotspots που έχουν φυτρώσει σε μέρη όπου οι πεταλούδες συγκεντρώνονται σε τέτοιους αριθμούς που κάνουν τα κλαδιά των δέντρων να πέφτουν.

Όμως οι συγκεντρώσεις γίνονται όλο και πιο ασήμαντες. Στη δεκαετία του 1980, η ορδή των μονάρχων στην Καλιφόρνια θα μπορούσε να είναι εκτιμάται να είναι τέσσερα ή πέντε εκατομμύρια ισχυρά. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ανησυχητική διολίσθηση σε αριθμούς τα τελευταία χρόνια. Το 2020, επιτεύχθηκε ένα απογοητευτικό ναδίρ – λιγότεροι από 2.000 μονάρχες καταμετρήθηκαν σε τοποθεσίες κατά μήκος της ακτής της Καλιφόρνια, μόλις το 1% του ιστορικού κανόνα.

Τον τελευταίο χρόνο, ωστόσο, έχει δει κάτι σαν αναβίωση. Καταμέτρηση τριών εβδομάδων γύρω από την Ημέρα των Ευχαριστιών σχεδόν 250.000 πεταλούδες μονάρχες, με τα προηγούμενα οχυρά γύρω από τη Σάντα Κρουζ και το Μοντερέι να γεμίζουν ξανά από μονάρχες. Δεν είναι σαφές τι συνέβη – ορισμένοι ερευνητές επισημαίνουν μια έκρηξη ευνοϊκών καιρικών συνθηκών, άλλοι σε προβλήματα στην καταμέτρηση. , μια ομάδα που διεξήγαγε έρευνες για τους μονάρχες από το 1997. «Έχει οδηγήσει σε κάποια αισιοδοξία, αν και είναι προσεκτική αισιοδοξία».

Παρά το βάρος μιας σταφίδας, η πεταλούδα μονάρχης είναι σε θέση να διανύσει 3.000 μίλια αναζητώντας ευνοϊκές συνθήκες διαχείμασης. Ο πληθυσμός της Καλιφόρνια φτάνει τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο, καλύπτοντας τα δέντρα σε δάση κατά μήκος της ακτής μέχρι τον Φεβρουάριο, όταν οι πεταλούδες θα γεννήσουν αυγά σε φυτά γαλακτώματος, τη μοναδική πηγή τροφής του είδους. Τα αυγά γίνονται κάμπιες που τρυπώνουν το δρόμο τους μέσα από το γαλακτόχορτο, μεταμορφώνονται σε πεταλούδες και στη συνέχεια, σε ένα ρελέ για τέσσερις ή πέντε γενιές, κατευθύνονται προς τα βόρεια μέχρι τον Καναδά.

Διαβάστε περισσότερα: Σώζοντας τους Μονάρχες

Αλλά αυτό το θάμπωμα του χρώματος, ένα προηγουμένως αξιόπιστο σκούπισμα της φύσης που ευχαριστεί τακτικά τους ανθρώπους που βλέπουν τους μονάρχες να σταματούν στις αυλές τους, έχει εξαφανιστεί από τις ίδιες ασθένειες που έχουν κατηγορηθεί για την εκπληκτική μείωση των πληθυσμών των εντόμων που καταγράφηκαν στα γερμανικά φυσικά καταφύγια. το τροπικό δάσος του Πουέρτο Ρίκο μέχρι τις κυλιόμενες πεδιάδες του Οχάιο.

Ο πρωταρχικός βιότοπος έχει γίνει μπουλντόζες ή οργώθηκε για μονοπολιτισμικά χωράφια με καλλιέργειες, αυτοκινητόδρομους και αστική εξάπλωση. Καλλιέργειες και χλοοτάπητες έχουν περιχυθεί με θανατηφόρα εντομοκτόνα. Και η κλιματική αλλαγή ανεβάζει τις θερμοκρασίες σε ένα επίπεδο πολύ πυρετό για πολλά έντομα, συμπεριλαμβανομένων των πεταλούδων, να αντέχουν. «Πραγματικά κάνουμε τη ζωή όσο το δυνατόν πιο δύσκολη για τα έντομα αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο John Tooker, εντομολόγος στο Πανεπιστήμιο Penn State.

Ενώ οι αριθμοί των μονάρχων μπορεί να κυμαίνονται έντονες από χρόνο σε χρόνο, η μακροπρόθεσμη τάση είναι σαφής και μια άνοδος το 2021 μπορεί να προκαλέσει μόνο σιωπηλή αγαλλίαση. «Ένα ελαφρώς καλύτερο έτος δεν είναι ανάκαμψη – εξακολουθούμε να είμαστε κάτω κατά 95% και οι μακροπρόθεσμες προοπτικές δεν είναι καλές», δήλωσε ο Pelton. «Δεν έχουμε αντιμετωπίσει τις βαθύτερες αιτίες της πτώσης».

Οι μονάρχες μπορεί ήδη, υποπτεύεται ο Pelton, να υπόκεινται σε αυτό που είναι γνωστό ως σύνδρομο μετατόπισης βασικής γραμμής μεταξύ των ανθρώπων – 250.000 πεταλούδες φαίνονται σαν πολλές τώρα, αλλά θα θεωρούνταν ένας μέσος αριθμός πριν από πέντε χρόνια και ένα άθλιο μικρό σύνολο στην αυγή αυτού του αιώνα.

Η Καλιφόρνια είναι στα χέρια της η χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 1.200 ετών και αυτή η ξηρότητα, μαζί με την άνοδο της θερμοκρασίας, είναι καταστροφική για τις πεταλούδες μονάρχες, σύμφωνα με τον Chip Taylor, ιδρυτή της Monarch Watch, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που στοχεύει στη διατήρηση του είδους. «Δεν τα πάνε καλά στη ζέστη, απλώς κυνηγούν στα βουνά», είπε.

«Χρειάζονται νέκταρ και υδατάνθρακες και αυτή η πηγή τροφής στεγνώνει όταν ζεσταίνεται και στεγνώνει. Η αναπαραγωγική τους παραγωγή απλώς σταματά. Οι αυξήσεις της θερμοκρασίας που βλέπουμε στη Δύση των ΗΠΑ είναι απλώς εξωφρενικές. Αν θέλετε μονάρχες, κάντε το πιο cool. Στην τρέχουσα πορεία μας, απλώς θα βλέπουμε όλο και λιγότερους από αυτούς».

Κάποιοι αμφισβητούν την ιδέα ότι η κλιματική αλλαγή είναι η πρωταρχική απειλή – ο Πέλτον είναι πιο επικριτικός για την απώλεια οικοτόπων, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής των ευκάλυπτων δέντρων του μονάρχη για παράκτιες ιδιοκτησίες ή για τη μείωση του κινδύνου πυρκαγιάς. Παρά τις κακές πιθανότητες της πεταλούδας, η κοινότητα εκτίμησης του μονάρχη κινητοποιείται πλήρως για να δώσει στο έντομο μια ευκαιρία να πολεμήσει. Εκατοντάδες εθελοντές περνούν ανυπόμονα ώρες από τον χρόνο τους μετρώντας τις πεταλούδες για έρευνες ή λειτουργώντας ως δάσκαλοι για περίεργους τουρίστες. Πολλές χιλιάδες ακόμη σε όλες τις ΗΠΑ ασχολούνται με τη φύτευση γαλακτώματος σε κάθε κοίλωμα που μπορούν να βρουν (υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι γαλακτώματος καθώς και τροπικά γαλακτώματα, που μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες στα ζώα και τώρα αποθαρρύνονται) ή ακόμη και στην αναπαραγωγή μονάρχων στο σπίτι στο μια προσπάθεια ενίσχυσης των αριθμών.

Μια τέτοια αφοσίωση σε ένα έντομο είναι ασυνήθιστη. Από τα εκατομμύρια είδη εντόμων που είναι γνωστά στην επιστήμη, λίγα είναι αυτά που έχουν την αγάπη και την προσοχή που παίρνει ο μονάρχης.

«Είναι τα πάντα του κόσμου των ζωυφίων, ένα είδος χαρισματικής μικροπανίδας», είπε ο Πέλτον. «Είναι εύκολο να αναγνωριστούν και έχουν αυτή την πραγματικά ιδιαίτερη μετανάστευση που έχει μεγάλη δύναμη για τους ανθρώπους.

«Με εκπλήσσει το πόσοι άνθρωποι απευθύνονται σε εμάς για να μοιραστούν τον ενθουσιασμό και την αγάπη τους για τους μονάρχες», πρόσθεσε. «Ελπίζουμε ότι αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να σκέφτονται πιο ολιστικά για τα έντομα γενικά, ακόμη και τους ανθρώπους που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως ανθρώπους με ζωύφια».

Υπάρχουν πολυάριθμες ομάδες ενθουσιωδών μονάρχων που εργάζονται για να αποκαταστήσουν τον βιότοπο, για να δώσουν σε αυτούς τους αγαπημένους φτερουγιστές μια ευκαιρία μπροστά σε τεράστιες πιθανότητες. Η Monarch Watch έχει διανείμει ένα εκατομμύριο φυτά γάλακτος την περασμένη δεκαετία και βοήθησε να δημιουργηθούν χιλιάδες «σταθμοί διαδρομής» μονάρχης – μπαλώματα αγριολούλουδων και γαλακτοκαλλιέργειας σε σχολεία, επιχειρήσεις και παρυφές δρόμων – για να παρέχουν οάσεις τροφής και καταφύγιο σε πλάσματα που έχουν στριμωχτεί από άγονες γεωργικές εκτάσεις και δηλητήριο.

Το έργο είναι ατελείωτο, ωστόσο, και οι πιέσεις στους μονάρχες κινδυνεύουν να ξεπεράσουν κάθε είδους αποκατάσταση. Ο Taylor εκτιμά ότι οι ομάδες διατήρησης πρέπει να αποκαθιστούν δύο εκατομμύρια στρέμματα οικοτόπου κάθε χρόνο μόνο για να συμβαδίζουν με την ποσότητα της γης που μασάται από τη γεωργία και τα προάστια. «Είναι σαν την Κόκκινη Βασίλισσα στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων όπου πρέπει να τρέχεις γρήγορα μόνο και μόνο για να μείνεις ακίνητος», είπε. «Αυτή είναι η παράλογη και αποθαρρυντική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε».

Οι οικολόγοι του Monarch φοβούνται ότι τα πλάσματα μπορεί να μειωθούν στο βαθμό που θα τα παρατήσουν μετανάστευση και απλώς στριμώχνεστε σε θλιβερές, μικροσκοπικές ομάδες κατά μήκος της ακτής. Ο φοβερός κυματισμός της κίνησης, ένα παλλόμενο κύμα ζωής που αναδεύεται και στροβιλίζεται γύρω από τα δέντρα σαν ένα όνειρο σε πορτοκαλί και μαύρες αποχρώσεις, μπορεί να γίνει απλώς μια ακόμη ξεθωριασμένη ανάμνηση του παρελθόντος.

Αν και είναι πολύ νωρίς για να πούμε εάν η περιορισμένη αναβίωση του μονάρχη είναι σημάδι μιας πιο μακροχρόνιας επιστροφής, οι λάτρεις των πεταλούδων λένε ότι θα συνεχίσουν να πολεμούν. «Μπορείς να τα παρατήσεις ή μπορείς να προσπαθήσεις με κάποιο τρόπο να αντισταθείς», είπε ο Τέιλορ. «Αυτό είναι το μόνο που μπορούμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε».

Το έργο μπορεί να φαίνεται απελπιστικό, αλλά το μυστικό της 400 εκατομμύρια χρόνια θητείας των εντόμων στη Γη ήταν μια ορισμένη επιμονή. Έχουν πλοηγηθεί σε πέντε μαζικές εξαφανίσεις, έχουν επιβιώσει από τους δεινόσαυρους και πιθανότατα θα μας ξεπεράσουν. Τώρα αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πρόκληση όλων των εποχών, και ο αριθμός και η σύνθεσή τους υφίστανται ήδη ριζικές αλλαγές, αλλά εξακολουθούν να είναι οι ειδικοί στο να προσκολλώνται στις πιο ασήμαντες γραμμές σωτηρίας.

Όπως το θέτει ο οικολόγος Roel van Klink, η κατάσταση των εντόμων μοιάζει λίγο με ένα κούτσουρο που επιπλέει στο νερό με εμάς να πατάμε το πόδι μας πάνω του. Αν χαλαρώσουμε λίγο, μπορεί να ξαναδημιουργηθεί αντίγραφο ασφαλείας. Οι οικολόγοι που φυτεύουν γαλακτόχορτο και εκτρέφουν πεταλούδες και προστατεύουν με υπευθυνότητα τους δασύλλους τους μπορεί απλώς να δώσουν στους μονάρχες το περιθώριο αναπνοής για να συνεχίσουν, ακόμη και σε μειωμένη μορφή. Εάν μπορούμε να προσθέσουμε περαιτέρω βελτίωση δρώντας γρήγορα στην κλιματική αλλαγή και περιορίζοντας τον εθισμό μας στα επιβλαβή φυτοφάρμακα, η μετανάστευση του μεγάλου μονάρχη δεν χρειάζεται να ανήκει στο παρελθόν.

Η αυξανόμενη αφοσίωση στους μονάρχες θα μπορούσε να ανθίσει σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο, μια αληθινή εκτίμηση του πόσο ζωτικής σημασίας έντομα υποστηρίζουν τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας. Οι μέλισσες και οι μύγες γονιμοποιούν το ένα τρίτο της τροφής που τρώμε. Χωρίς μικροσκοπικά μύδια δεν θα είχαμε σοκολάτα. Ακόμη και οι κατσαρίδες, οι μύγες και άλλα αντιπαθή έντομα βοηθούν να διασφαλίσουμε ότι έχουμε υγιή δάση και ένα τοπίο που δεν καλύπτεται από περιττώματα και πτώματα. Ακριβώς όπως πολλοί από εμάς μαζεύουμε τους μονάρχες την ώρα της ανάγκης τους, ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο για τα έντομα που γράφονται μεγάλα.

Ο Όλιβερ Μίλμαν είναι ο συγγραφέας του The Insect Crisis: The Fall of the Tiny Empires that Run the Worldδιαθέσιμο τώρα από το WW Norton.

Επικοινωνήστε μαζί μας στο letters@time.com.