Elton John: A Letter to My Sons στα 75α γενέθλιά μου

Αγαπητοί Ζαχαρία και Ηλία,

Θυμάσαι την πρώτη φορά που με είδες στη σκηνή; Ήμασταν στο Λας Βέγκας το 2018 και ο μπαμπάς σου σε έφερε στην παράσταση. Έμεινες έκπληκτος από όλα αυτά, τα φώτα και τα κοστούμια και το πλήθος. Μετά, είπατε και οι δύο: «Δεν ήξερα ότι ο μπαμπάς μπορούσε να το κάνει αυτό».

Μια φορά κι έναν καιρό δεν ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω. Είσαι 11 και 9 χρονών τώρα, και όταν ήμουν στην ηλικία σου, δεν μπορούσα ποτέ να ονειρευτώ πού θα με πήγαινε η ζωή. Κοιτάζοντας πίσω τα τελευταία 75 χρόνια, υπάρχουν τόσα πολλά για τα οποία είμαι περήφανος, τόσα πολλά έχω μάθει. Καθώς είστε τα δύο πιο πολύτιμα κομμάτια της ζωής μου, θέλω να μοιραστώ μερικά από αυτά τα μαθήματα μαζί σας.

Όταν ήμουν νέος, μου έλεγαν να ταιριάζω, να κάνω αυτό που περίμεναν οι άλλοι ακόμα κι όταν δεν ένιωθα σωστό. Τώρα συνειδητοποιώ ότι μπορώ να είμαι μόνο εγώ. Το να είμαι πιστός στον εαυτό μου είναι αυτό που μου έδωσε τη φωνή μου και με βοήθησε να αντιμετωπίσω τους μεγαλύτερους φόβους μου. Έχω σφυρηλατήσει βαθιές φιλίες, βρήκα την αγάπη της ζωής μου και έγινα ο μπαμπάς σου. Όποιος κι αν μεγαλώσεις να είσαι, απλά να είσαι εσύ — πλήρως και ολοκληρωτικά εσύ.

Διαβάστε περισσότερα: «Γνωρίζω απόλυτα πόσο γελοία είναι η ζωή μου». Η αυτοβιογραφία του Έλτον Τζον Μου Είναι μια προειδοποιητική ιστορία της σύγχρονης φήμης

Ξέρω ότι το να σε αποδεχτούν για αυτό που πραγματικά είσαι στον κόσμο δεν είναι πάντα εύκολο. Και στα 75 μου χρόνια ως γκέι, έχω δει τόσες θετικές κοινωνικές αλλαγές. Κάποτε τα άτομα LGBTQ+ θεωρούνταν «λάθος» ή «κακοί». Έχουμε δρόμο ακόμα να διανύσουμε, αλλά ο μπαμπάς σου κι εγώ νιώσαμε αρκετά ασφαλείς για να σας φέρουμε και τους δύο σε αυτόν τον κόσμο. Πιστεύαμε ότι θα ήσασταν ευπρόσδεκτοι εδώ, ως παιδιά δύο μπαμπάδων.

Κι όμως, ακόμα κι όταν σε κρατούσαμε και οι καρδιές μας φούσκωσαν από αγάπη και περηφάνια, ένα μέρος μας εξακολουθούσε να φοβάται. Θα σε πείραζαν άλλα παιδιά επειδή έχεις δύο μπαμπάδες;

Σας διαβάζουμε λοιπόν ιστορίες πριν τον ύπνο για οικογένειες που έμοιαζαν με τις δικές μας. Το αγαπημένο σου ήταν Το Οικογενειακό Βιβλίο από τον Todd Parr. Καταλάβατε και οι δύο αμέσως το απλό μήνυμά του. «Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να γίνεις οικογένεια», είπε. «Η οικογένειά σου είναι ξεχωριστή ανεξάρτητα από το είδος της».

Όταν ξεκινήσατε το σχολείο, ήξερες ότι ήμασταν διαφορετικοί. Ήξερες ότι το διαφορετικό ήταν εντάξει, και το πιο σημαντικό, ήξερες ότι σε αγαπούσαν. Μερικοί από τους συμμαθητές σας έκαναν τις αναπόφευκτες ερωτήσεις, αλλά εσείς και οι δάσκαλοί σας τις απαντήσατε με ειλικρίνεια. Είχατε την ευκαιρία να αναπτυχθείτε—όπως και οι συμμαθητές σας.

Κάθε παιδί σε αυτόν τον κόσμο αξίζει αυτή την ευκαιρία. Αλλά καθώς σας γράφω αυτό το γράμμα, η κυβέρνηση στη Φλόριντα θέλει να σταματήσει τους δασκάλους των παιδιών από το να «λένε ομοφυλόφιλοι» στις τάξεις τους.

Διαβάστε περισσότερα: Τι θα μπορούσε να σημαίνει το νομοσχέδιο της Φλόριντα για το “Don’t Say Gay” για τα LGBTQ παιδιά

Φανταστείτε να ήταν παράνομο οι καθηγητές σας να μιλούν για την οικογένειά μας. Δεν λέμε ιστορίες για εμάς στο σχολείο. Όχι ανάγνωση βιβλίων για αγόρια με δύο μπαμπάδες. Και για τα παιδιά που δυσκολεύονται να καταλάβουν και να αποδεχτούν ποιοι είναι, αυτό το νομοσχέδιο θα μπορούσε να τα εμποδίσει από το να λάβουν τη βοήθεια που χρειάζονται.

Αυτό πραγματικά συμβαίνει. Καθώς ορισμένα μέρη του κόσμου γίνονται πιο αποδεκτά, άλλα γίνονται πιο διχαστικά και επικίνδυνα. Μας στέλνει προς τα πίσω και μας βλάπτει όλους, ανεξάρτητα από το πώς ταυτιζόμαστε. Υπάρχουν τουλάχιστον 68 χώρες σε όλο τον κόσμο που ακόμα ποινικοποίηση LGBTQ+ ανθρώπους, σύμφωνα με την Human Rights Watch. Ο μπαμπάς σου και εγώ θα μπορούσαμε να συλληφθούν, μόνο και μόνο επειδή είμαστε ο εαυτός μας. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πόσο τυχεροί είμαστε.

Που με φέρνει στο δεύτερο μάθημα ζωής μου: να χτίζω γέφυρες, όχι τοίχους. Έχω παίξει με δισεκατομμύρια ανθρώπους στην καριέρα μου και είχα τη χαρά να γνωρίσω πολλές χιλιάδες από αυτούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι —γκέι, στρέιτ, μαύροι, λευκοί, πλούσιοι ή φτωχοί— όλοι θέλουν κάποια βασικά πράγματα στη ζωή: να είναι ασφαλείς, σεβαστοί, αγαπημένοι και ελεύθεροι. Αλλά ζούμε σε έναν κόσμο σήμερα όπου πολύ συχνά, αντί να αγκαλιάσουμε τη διαφορετικότητα, την κλείνουμε.

Μέσω της δέσμευσής μου στον αγώνα κατά του AIDS, τα μάτια μου άνοιξαν σε αυτό με τρόπους που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Για δεκαετίες, τα άτομα που ζουν με HIV και AIDS ντρέπονται, στιγματίζονται και κρίνονται σκληρά – ή ακόμα χειρότερα, αγνοούνται.

Πριν από τριάντα χρόνια, έστησα το Ίδρυμα Elton John AIDS, για να φέρει σε εκατομμύρια ανθρώπους τον απαραίτητο έλεγχο και θεραπεία για τον HIV και να βοηθήσει τους ανθρώπους που ζουν με HIV να αμφισβητήσουν το στίγμα που υπομένουν. Από χώρα σε χώρα, έχουμε συγκεντρώσει την κοινότητα του AIDS με κυβερνήσεις, μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, την εκκλησία και τα μέσα ενημέρωσης. Ανοίγοντας έναν διάλογο, ανοίξαμε καρδιές και μυαλά και ανατρέψαμε την τάση στην πανδημία του AIDS.

Έχουμε ακόμη δουλειά να κάνουμε—συμπεριλαμβανομένης, αυτή τη στιγμή, στη Ρωσία και την Ουκρανία, όπου αυτή η καταστροφή βλάπτει ευάλωτους ανθρώπους και τους εμποδίζει να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες που θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή τους. Ως κάποιος που γεννήθηκε στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναέβλεπα τέτοια σύγκρουση στην Ευρώπη. Είναι αποκαρδιωτικό. Πρέπει να σταματήσει.

Διαβάστε περισσότερα: Μετά τη φυγή της Ουκρανίας, οι LGBTQ πρόσφυγες αναζητούν ασφάλεια σε χώρες εχθρικές προς τα δικαιώματά τους

Κανένα παιδί δεν πρέπει να το ζήσει αυτό. Θέλω να μεγαλώσεις σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από συγκρούσεις, όπου μπορείς να εκπληρώσεις τα όνειρά σου, όποια κι αν είναι αυτά. Και θέλω κάθε άλλο παιδί – κάθε άλλο άτομο, παντού – να έχει την ίδια ευκαιρία. Έχω δει πώς μπορούμε να κάνουμε πρόοδο αναγνωρίζοντας τις διαφορές μας και μαθαίνοντας πώς να έχουμε συμπόνια και ενσυναίσθηση ο ένας για τον άλλον.

Αυτό με φέρνει στο τελευταίο μου μάθημα: Δώσε πίσω. Η υπηρεσία σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σας είναι ό,τι πιο ικανοποιητικό θα κάνετε ποτέ. Αυτός ο κόσμος είναι άνισος και άδικος, και είναι στο χέρι μας να τον κάνουμε καλύτερο. Γι’ αυτό έχω δώσει τόσα πολλά στη μουσική μου και στο ίδρυμά μου. Και ο αντίκτυπός τους μου έχει δώσει τόση χαρά ως αντάλλαγμα.

Έχω περάσει απίστευτα τυχερά 75 χρόνια. Είχα το μερίδιό μου από περιπέτειες και θα σας πω για μερικές από τις πιο άγριες μια άλλη φορά. Αλλά να ξέρεις αυτό: το πιο συναρπαστικό ταξίδι στη ζωή μου ήταν αυτό που ξεκίνησα πριν από 12 χρόνια με τον πατέρα σου, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε οικογένεια.

Zachary και Elijah, εσείς οι δύο είστε τα μεγαλύτερα δώρα που μου έχουν δοθεί ποτέ. Έχεις γεμίσει την καρδιά μου με αγάπη και τη ζωή μου με σκοπό και νόημα με τρόπους που δεν πίστευα ότι ήταν δυνατό. Είστε τα πιο περήφανα επιτεύγματά μου και σας αγαπώ και τους δύο τόσο πολύ.

Όταν το lockdown έκανε την περιήγησή μου σε παύση, ο κόσμος μου έγινε μικρότερος και άρχισα να βλέπω τη ζωή με διαφορετικό τρόπο. Πάντα θα μου αρέσει να ταξιδεύω και να παίζω μουσική για τους θαυμαστές μου, αλλά μου δείξατε ότι μπορούσα να διασκεδάσω εξίσου πολύ στο σπίτι μαζί σας παίζοντας UNO ή πηγαίνοντας στο Pizza Express.

Τώρα επιτρέψτε μου να μοιραστώ μερικές τελευταίες συμβουλές, γιατί μια μέρα μπορεί να φανούν αληθινές:

Να είσαι ο εαυτός σου. Σπρώξτε λίγο τον φάκελο και ανακατέψτε μερικά φτερά όπου χρειάζεται.

Να θυμάστε ότι αυτό που μας ενώνει είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μας χωρίζει.

Φροντίστε ο ένας τον άλλον – και προσπαθήστε να γίνετε μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σας.

Και μην ξεχνάς ποτέ πόσο σε αγαπάμε ο μπαμπάς σου κι εγώ.

Αγάπη αγάπη αγάπη,

Πατερούλης

Επικοινωνήστε μαζί μας στο letters@time.com.