ΕΝΑΈνα ράφι πάγου στο μέγεθος της πόλης της Νέας Υόρκης κατέρρευσε στην ανατολική Ανταρκτική, μια περιοχή που από καιρό πιστεύεται ότι είναι σταθερή και δεν έχει πληγεί πολύ από την κλιματική αλλαγή, δήλωσαν ανήσυχοι επιστήμονες την Παρασκευή.
Η κατάρρευση, που καταγράφηκε από δορυφορικές εικόνες, σηματοδότησε την πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που η παγωμένη περιοχή είχε μια κατάρρευση παγοθήκης. Συνέβη στην αρχή μιας τρομερής θερμότητας την περασμένη εβδομάδα, όταν οι θερμοκρασίες ανέβηκαν περισσότερο από 70 βαθμούς (40 Κελσίου) υψηλότερες από το κανονικό σε ορισμένα σημεία της Ανατολικής Ανταρκτικής. Δορυφορικές φωτογραφίες δείχνουν ότι η περιοχή είχε συρρικνωθεί γρήγορα τα τελευταία δύο χρόνια και τώρα οι επιστήμονες αναρωτιούνται αν υπερεκτιμούσαν τη σταθερότητα και την αντίσταση της Ανατολικής Ανταρκτικής στην υπερθέρμανση του πλανήτη που λιώνει γρήγορα τους πάγους στη μικρότερη δυτική πλευρά και στην ευάλωτη χερσόνησο.
Το ράφι πάγου, περίπου 460 τετραγωνικά μίλια πλάτους (1200 τετραγωνικά χιλιόμετρα) που συγκρατεί στους παγετώνες Conger και Glenzer από το θερμότερο νερό, κατέρρευσε μεταξύ 14 και 16 Μαρτίου, δήλωσε η επιστήμονας πάγου Catherine Walker του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole. Είπε ότι οι επιστήμονες δεν έχουν δει ποτέ αυτό να συμβαίνει σε αυτό το μέρος της ηπείρου, γεγονός που το κάνει ανησυχητικό.
«Το ράφι πάγου Glenzer Conger προφανώς υπήρχε εκεί για χιλιάδες χρόνια και δεν πρόκειται να είναι ποτέ ξανά εκεί», δήλωσε ο επιστήμονας πάγου του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, Peter Neff.
Το θέμα δεν είναι η ποσότητα του πάγου που χάθηκε σε αυτή την κατάρρευση, είπαν οι Neff και Walker. Αυτό είναι αμελητέο. Είναι περισσότερο για το πού συνέβη.
Ο Neff είπε ότι ανησυχεί ότι οι προηγούμενες υποθέσεις σχετικά με τη σταθερότητα της Ανατολικής Ανταρκτικής μπορεί να μην είναι σωστές. Και αυτό είναι σημαντικό γιατί εάν το παγωμένο νερό στην Ανατολική Ανταρκτική έλιωνε – και αυτό είναι μια διαδικασία χιλιετιών, αν όχι περισσότερο – θα ανέβαζε τις θάλασσες σε όλη την υδρόγειο περισσότερο από 160 πόδια (50 μέτρα). Είναι περισσότερο από πέντε φορές ο πάγος στο πιο ευάλωτο στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής, όπου οι επιστήμονες έχουν συγκεντρώσει μεγάλο μέρος της έρευνάς τους.
Η Helen Amanda Fricker, συνδιευθύντρια του Scripps Polar Center στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, είπε ότι οι ερευνητές πρέπει να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο κοιτάζοντας αυτό το μέρος της ηπείρου.
«Η Ανατολική Ανταρκτική αρχίζει να αλλάζει. Υπάρχει μαζική απώλεια που αρχίζει να συμβαίνει», είπε ο Fricker. «Πρέπει να ξέρουμε πόσο σταθερό είναι κάθε ένα από τα ράφια πάγου γιατί μόλις εξαφανιστεί» σημαίνει ότι οι παγετώνες λιώνουν στο θερμαινόμενο νερό και «ένα μέρος αυτού του νερού θα έρθει στο Σαν Ντιέγκο και αλλού».
Οι επιστήμονες έβλεπαν αυτό το συγκεκριμένο ράφι πάγου – το πιο κοντινό στην Αυστραλία – να συρρικνώνεται λίγο από τη δεκαετία του 1970, είπε ο Neff. Στη συνέχεια, το 2020, η απώλεια πάγου στο ράφι επιταχύνθηκε και χάνει περίπου το ήμισυ του εαυτού του κάθε μήνα περίπου, είπε ο Walker.
«Πιθανότατα βλέπουμε το αποτέλεσμα της μακροχρόνιας αυξημένης θέρμανσης των ωκεανών εκεί», είπε ο Walker. «Απλώς λιώνει και λιώνει».
Ωστόσο, ένας ειδικός πιστεύει ότι μόνο ένα μέρος της Ανατολικής Ανταρκτικής προκαλεί ανησυχία.
«Το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Ανταρκτικής είναι σχετικά ασφαλές, σχετικά άτρωτο και υπάρχουν τομείς σε αυτό που είναι ευάλωτοι», δήλωσε ο γεωφυσικός της Βρετανικής Έρευνας Ανταρκτικής, Ρομπ Λάρτερ. «Η συνολική επίδραση της κλιματικής αλλαγής γύρω από την Ανατολική Ανταρκτική είναι ότι θρυμματίζεται στις άκρες των φύλλων πάγου σε ορισμένα μέρη, αλλά στην πραγματικότητα προσθέτει περισσότερο χιόνι στη μέση».
Την περασμένη εβδομάδα, αυτό που ονομάζεται ατμοσφαιρικό ποτάμι έριξε πολύ ζεστό αέρα – ακόμα και βροχή αντί για χιόνι – σε μέρη της Ανατολικής Ανταρκτικής, φτάνοντας τις θερμοκρασίες τόσο πάνω από το κανονικό που οι επιστήμονες πέρασαν την τελευταία εβδομάδα συζητώντας το. Ο πλησιέστερος σταθμός στο ράφι πάγου που κατέρρευσε είναι ο σταθμός Casey της Αυστραλίας, περίπου 180 μίλια (300 χιλιόμετρα) μακριά και χτύπησε 42 βαθμούς (5,6 βαθμούς Κελσίου), που ήταν περίπου 18 βαθμούς (10 βαθμούς Κελσίου) θερμότερο από το κανονικό.
Και αυτό, είπε ο Γουόκερ, «μάλλον είναι κάτι σαν, ξέρετε, το ποτήρι που ξεχείλισε το ποτήρι στην πλάτη της καμήλας».
Ο Fricker, ο οποίος έχει εξερευνήσει μια διαφορετική πιο σταθερή παγοθήκη στην Ανατολική Ανταρκτική, είπε ότι μια παγοθήκη εκεί «είναι το πιο ήσυχο πιο γαλήνιο μέρος που μπορείτε να φανταστείτε».
Περισσότερες ιστορίες που πρέπει να διαβάσετε από το TIME
